بی‌خانمانی در اقتصاد رو به رشد؛ پارادوکس قرن 21 کانادا
کشور کانادا یکی از معروف‌ترین کشورهای دنیا در پذیرش مهاجر است و در ایران نیز تعداد قابل توجهی از مردم، علاقه دارند به کانادا مهاجرت و در این کشور سکونت کنند. اما آنچه در سال‌های اخیر، یکی از مشکلات جدی کشور کانادا بوده است، معضل مسکن و بی‌خانمانی است.
مسئله بی‌خانمانی در کانادا
بی‌خانمانی یک نگرانی اجتماعی گسترده در کانادا و بسیاری از کشورهای توسعه یافته دیگر است. بیش از 235000 نفر در کانادا در هر سال بی‌خانمان بودن را تجربه می‌کنند و 25000 تا 35000 نفر ممکن است در هر شب بی‌خانمانی را تجربه کنند.1 و 2 بی‌خانمانی می‌تواند شرایط مختلفی را شامل شود، از جمله زندگی در خیابان‌ها یا مکان‌هایی که برای سکونت در نظر گرفته نشده است. اقامت در پناهگاه‌های شبانه یا اضطراری، زندگی موقت به عنوان یک بی‌خانمان "پنهان" با دوستان، خانواده یا غریبه‌ها، یا در متل‌ها، خوابگاه‌ها یا سوئیت‌های خواب.
دلایل زیادی برای بی‌خانمان شدن افراد در کانادا وجود دارد. از دست دادن شغل، از هم پاشیدگی خانواده، خشونت خانواده، بیماری روانی، سلامت جسمی ضعیف، مصرف مواد، سوء استفاده فیزیکی، جنسی یا عاطفی و کمبود مسکن مقرون به صرفه. متأسفانه، این تعداد در سال‌های اخیر افزایش یافته است و بسیاری از جوامع کانادایی در بحبوحه بحران بی‌خانمانی هستند. این امر به ویژه در مورد تورنتو، پرجمعیت‌ترین شهر کشور نیز صدق می‌کند.
زنان بی‌خانمان
تعداد زنانی که فقر و بی‌خانمانی را تجربه می‌کنند رو به افزایش است. 27 درصد از مراجعین پناهگاه را زنان تشکیل می‌دهند. 16 درصد از زنان سالخورده کانادایی در فقر زندگی می‌کنند. در سرتاسر کانادا، بیش از 1.9 میلیون زن با درآمد بسیار کم زندگی می‌کنند. تمامی این افراد در خطر بی‌خانمانی هستند. زنان بیشتر قربانی خشونت و تجاوز در خیابان‌ها می‌شوند. در واقع، بسیاری از زنان به جای اینکه در خیابان زندگی کنند، در روابط ناسالم (گاهی خشونت آمیز) باقی می‌مانند.
طبق گزارش Homeless Hub، زنان بومی بیش از حد در جمعیت بی‌خانمان‌ها حضور دارند، به طوری که 3 برابر بیشتر از زنان غیر بومی در معرض خشونت هستند. اطلاعات بهداشت عمومی تورنتو نشان می‌دهد که سالانه بیش از 120 زن بی‌خانمان در تورنتو زایمان می‌کنند. همچنین حدود 75 درصد از زنان بی‌خانمان به اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اسکیزوفرنی مبتلا هستند.3
بیشتر بی‌خانمان‌ها بومی هستند!
علی‌رغم اینکه تنها 5٪ از جمعیت کانادا بومی هستند، اما از هر 4 بی‌خانمان 1 نفر آنها بومی است. در واقع، مردم بومی 8 برابر بیشتر در معرض بی‌خانمانی هستند. این امر به ویژه در مناطق شهری مانند تورنتو و مترو ونکوور وجود دارد. این موضوع را می‌توان به آسیب‌های تاریخی، تبعیض و نژادپرستی نسبت داد. فقر شدید، فقدان مسکن و نبود حمایت‌های کافی دولتی، بومیان را در معرض بی‌خانمانی قرار می‌دهد.4
کودکان و جوانان
بی‌خانمانی کودکان و نوجوانان با سرعت نگران کننده‌ای در حال افزایش است. برای درک بهتر موضوع، باید بدانید از هر 7 نفری که در یک پناهگاه بی‌خانمان زندگی می‌کنند، 1 نفر کودک است. همچنین تقریباً 20 درصد از افرادی که بی‌خانمانی را تجربه می‌کنند، بین 13 تا 25 سال سن دارند.5
نداشتن خانه به ویژه برای جوانان چالش برانگیز است زیرا بر آموزش و مراقبت‌های بهداشتی آنها تأثیر می‌گذارد. در نتیجه، نرخ بسیار بالایی از ترک تحصیل، مشارکت در جرم و جنایت و قاچاق انسان وجود دارد. بی‌خانمانی می‌تواند تأثیری مادام العمر بر سلامت روحی و جسمی کودکان و جوانان داشته باشد.
جانبازان بی‌خانمان
تعداد کهنه سربازان بی‌خانمان سال به سال در حال افزایش است. بیشترین آنها در انتاریو و بریتیش کلمبیا است. کهنه سربازان پس از خدمت سربازی با چالش‌ها و مشکلات منحصر به فردی در بازگشت به زندگی غیرنظامی روبرو هستند. این افراد میزان بالایی از مسائل مربوط به سلامت روان مانند اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه یا اعتیاد را تجربه می‌کنند. به دلیل نبود برنامه‌های حمایتی، بسیاری از جانبازان در خیابان‌ها به سر می‌برند.
بی‌خانمانی پنهان
بی‌خانمان پنهان به کسانی اطلاق می‌شود که بی‌خانمان هستند اما در خیابان نیستند. به عنوان مثال، آنها ممکن است در ماشین خود زندگی کنند، یا با دوستان یا بستگان خود اقامت داشته باشند. طبق آمار دولت کانادا، از هر 5 نفر، 1 نفر حداقل یک سال در این وضعیت باقی می‌ماند. افرادی که سابقه سوء استفاده در دوران کودکی دارند و همچنین افراد دارای معلولیت بیشتر از دیگران بی‌خانمانی پنهان را تجربه می‌کنند.6 به گفته انجمن بی‌خانمانی Nanaimo (NHC)، دلایل بی‌خانمانی در کانادا گران بودن مسکن، دستمزدهای پایین، مسکن ناامن، سلامت روان و اعتیاد است.7
بی‌خانمانی در کانادا بر افرادی که با بی‌خانمانی مواجه نیستند نیز تاثیر می‌گذارد. بر اساس گزارش SHELTER بی‌خانمانی سالانه بین 4.5 تا 6 میلیارد دلار برای مالیات دهندگان کانادایی هزینه دارد. این مبالغ برای افرادی که در سرپناه‌های موقت، بیمارستان‌ها، ادارات بهزیستی، سازمان‌های غیرانتفاعی و همچنین نظام عدالت کیفری و موسسات سلامت روان با بی‌خانمانی مواجه هستند، هزینه می‌شود.8
علت اصلی بی‌خانمانی در کانادا چیست؟
علت شماره یک بی‌خانمانی، درآمد ناکافی است. در حال حاضر از هر 7 کانادایی 1 نفر فقیر است. از نقطه نظر آماری، کانادا ششمین کشور ثروتمند روی کره زمین است. با این حال، این ثروت به قدری نابرابر توزیع شده که از هر هفت کانادایی یک نفر دچار فقر است. و برای نسل بعدی، چشم اندازی حتی بدتر از این وجود دارد. به دلیل درآمد ناکافی، از هر 5 کودک کانادایی 1 نفر فقیر است. نیمی‌از کودکان بومی کانادا دقیقاً با این توصیف مطابقت دارند. برخی از شایع‌ترین عواملی که در درآمد ناکافی نقش دارند، عبارتند از:
- دستمزدهای راکد: به گزارش گلوبال نیوز، متوسط دستمزد ساعتی در کانادا برای چهار دهه ثابت مانده است. یعنی کارگران کانادایی امروزی، به طور متوسط، تقریباً به اندازه کارگران در اواخر دهه 1970 دستمزد می‌گیرند. در حالی که، شاخص قیمت مصرف کننده 4.8 درصد در هر سال افزایش یافته است.
- بهره‌کشی از کارگران: بسیاری از کانادایی‌های بی‌خانمان، کارگرانی هستند که با وجود ساعات طولانی کار در مشاغل طاقت‌فرسا، پول کافی برای معاش خود دریافت نمی‌کنند.
در سال 2011 طبق آمار، 30.5 درصد از ساکنان کانادا به‌طور نامطمئنی و درآمد ناکافی داشتند.9 قابل توجه است که بین سال‌های 1980 و 2005 میلادی، میانگین درآمد طبقات پایین، 20 درصد کاهش یافت. کارگران در سراسر کشور، حتی برای تامین نیازهای اولیه زندگی خود با مشکل مواجه هستند. اساساً افزایش هزینه‌های زندگی مانند اجاره بها، قیمت بنزین، آب و برق و سایر موارد به طرز چشمگیری از افزایش دستمزدها پیشی گرفته است.10
سایر مقالات پلاسما را اینجا ببینید.
منابع:
مقاله کانادا؛ ایالت بی‌خانمانی.
The State of Homelessness in Canada 2016.
بدون دیدگاه