تجارت جنگ و خون

فرض کنید ده هزار دلار پول دارید و با این مبلغ می‌توانید در هر جایی از جهان که بخواهید، سرمایه‌گذاری کنید. انتخاب شما چیست؟ اگر این پیشنهاد را به افراد ثروتمند دنیا بدهید، احتمالاً آنها این پول را در یکی از بورس‌های قدرتمند دنیا سرمایه‌گذاری می‌کنند.

بزرگ‌ترین بورس دنیا بورس نیویورک است که شاخص s&p500 در این بورس، 500 شرکت برتر ایالات متحده را از نظر سودآوری رتبه‌بندی می‌کند.

اگر شما در سال 2001 سهامی معادل 10 هزار دلار را در یکی از شرکت‌های S&P500 سرمایه‌گذاری می‌کردید، پس از 20 سال ارزش سهام شما به 613/61 دلار می‌رسید! یعنی بیش از 6 برابر!

و اگر همین مبلغ را ( 10هزار دلار) به صورت میانگین در 5 شرکت برتر:

• Lockheed Martin | لاکهید مارتین
• Raytheon Technologies | ریتون تکنولوژی
• General Dynamics | جنرال دینامیک
• Boeing | بوئینگ
• Northrop Grumman | نورثروپ گرامن

سرمایه‌گذاری می‌کردید، در این صورت پس از 20 سال این سهام به 295/97 دلار می‌رسید! یعنی بیش از 9 برابر!

حال اگر همین 10 هزار دلار فقط در شرکت Lockheed Martin سرمایه‌گذاری می‌شد، ارزش آن پس از 20 سال به 559/133 دلار رسیده بود!!! یعنی حدوداً 13 برابر!

اما چه چیزی سبب شده است که این کمپانی‌ها بیشتر از سایر شرکت‌ها سودآوری داشته باشند؟ حوزه فعالیت این شرکت‌ها چیست؟

منبع 1

اسلحه‌سازی

در واقع این‌ها، شرکت‌های برتر اسلحه‌سازی آمریکا هستند؛ جالب است بدانید دولت آمریکا طی 20 سال حضور خود در افغانستان ۲.۳۱ تریلیون دلار هزینه کرده است. از این مبلغ، 02/2 تریلیون دلار مربوط به قرارداد‌هایی است که با این 5 شرکت تسلیحاتی بسته شده! یعنی 87% کل هزینه‌ها!
در واقع بودجه نظامی آمریکا که از مالیات مردم این کشور تامین می‌شود، به جیب شرکت‌های اسلحه‌سازی می‌رود! با بهانه‌هایی مثل کمک به بازسازی منطقه، برقراری امنیت و مبارزه با تروریسم، کمک به مردم افغانستان و یا بهبود و توسعه آن!

منبع 2

روابط پشت‌پرده شرکت‌های اسلحه‌سازی

• 51 عضو از کنگره آمریکا به همراه همسران‌شان بین 3/2 تا 8/5 میلیون دلار سهام در این کمپانی‌ها دارند. کمپانی‌هایی که جزو 30 شرکت برتر دفاعی (تسلیحاتی) جهان‌اند.
• حدود یک سوم از اعضای سنای آمریکا که عضو کمیته تخصیص بودجه‌های دفاعی می‌باشند، خود سهام شرکت‌های دفاعی را در اختیار دارند.
  این‌ها نشان می‌دهد که تعداد زیادی از سیاست‌مداران حاکم در آمریکا، سهام‌دار این شرکت‌ها هستند!

تعدادی از سهام‌داران

 خانم Diana Harshbarger، جمهوری‌خواه و سهام‌دار 6 کمپانی دفاعی

سرمایه‌گذاری اصلی او در حوزه IT است! جالب آنکه بدانید وی عضو کمیته‌ی امنیت سایبری مجلس آمریکاست؛ یعنی جایی که می‌تواند به راحتی برای تخصیص بودجه به شرکت‌های خودش تصمیم‌گیری کند!

آقای Gary Peters، دموکرات و عضو بخش تخصیص بودجه در کمیته دفاع

وی سهام‌دار شرکت های تسلیحاتی و نیز عضو بخش تخصیص بودجه در کمیته دفاع است؛ این کمیته در جولای سال گذشته تصویب کرد که هزینه‌های دفاعی آمریکا ۲۴ میلیارد دلار افزایش یابد! این مبلغ مستقیماً توسط شرکت‌های دفاعی بلعیده می‌شود، مثل آن که ۹۰ درصد درآمد شرکت آمریکایی لاکهید مارتین از فروش سلاح و دیگر قرارداد‌های دولتی است.

مسابقه‌ای که دو طرف آن همدست هم بازی می‌کنند!

بنابراین، راه تنفس و بقای کمپانی‌های اسلحه‌سازی در جنگ‌افروزی است. پس با استفاده از نفوذ سهام‌داران خود در ساختار سیاسی حاکمیت آمریکا در هر زمان جنگی جدید را در جهان کلید می‌زنند. اما این سودجویی به همین‌جا ختم نمی‌شود!

بحران مهاجران اروپا: شرکت‌های اسلحه‌سازی در آستانه پیروزی بزرگ

بعد از جنگ افروزی و هرج و مرج در کشورها، با بحرانی تازه مواجه می‌شویم پناهندگانی که به دنبال مکانی امن قصد مهاجرت به اروپا را دارند. دولت‌های اروپایی قانون جدیدی را وضع می‌کنند: ممنوعیت ورود پناهندگان!
با تصویب چنین حکمی مرزها نیازمند تسلیحات و تجهیزات پیشرفته نظامی می‌شوند تا مانع ورود پناهندگان شوند؛ پناهندگانی که در برابر دیوارهای قلعه اروپا می‌دوند و با ابزارهای نظامی بیشتری روبرو می‌شوند! این یعنی قراردادی دوباره با شرکت‌های تسلیحاتی و امنیتی.

کمک تسلیحاتی آمریکا به  اوکراین

نکته جالبی نیز در تصویب بودجه 40 میلیارد دلاری کنگره برای کمک تسلیحاتی به اوکراین دیده می‌شود؛ آن که بلافاصله بعد از تصویب این بودجه، 20 نفر از اعضای کنگره شخصاً روی پیمانکاران بزرگ تسلیحاتی که از بسته کمک 40 میلیارد دلاری به اوکراین سود می برند، سرمایه‌گذاری کردند. قراردادهای عمده تسلیحاتی این بودجه نیز با دو شرکت لاکهید مارتین و ریتون تکنولوژی بسته شده است.

منبع 3

سایر مقالات پلاسما را اینجا ببینید.