ذوقزدگی فضایی؛ ماجرای ماهواره امارات
فوریه ۲۰۲۱ مسئولان کشور امارات از پرتاب موفقیتآمیز ماهواره به مریخ خبر دادند. موضوعی که در رسانههای مختلف دنیا حسابی سر و صدا به پا کرد. اما سوال اینجاست که امارات بدون داشتن جایگاه علمی در جهان، چطور چنین پروژه فوق پیشرفتهای رو به نتیجه رسونده!
در واقع مرکز فضایی محمد بن راشد و کارشناسان اماراتی در این پروژه اقدام خاصی نکردند. بلکه دانشگاه بولدر کلرادو، دانشگاه برکلی کالیفرنیا و دانشگاه دولتی آریزونا همگی از آمریکا طراحان و مجریان این پروژه بودند. اگر چه رسانهها نام یک زن جوان اماراتی رو به عنوان مدیر پروژه معرفی کردند، تا به امارات متحده عربی اعتبار علمی ببخشند، اما ماهواره امید امارات متعلق به این کشور نبود. آنها فقط هزینههای مالی پروژه را تامین میکردند. این کاوشگر فضایی در آمریکا ساخته شد و با همکاری کشور هند از مرکز تانیگاشیمای ژاپن به مدار پرتاب شد.
وابستگی به واردات فناوری و تکنولوژی
به نتیجه رسیدن چنین پروژههایی نه جای ذوقزدگی داره و نه کمکی به آینده یک کشور میکنه. چون القای ساختگی پیشرفت در رسانهها نمیتونه پروژههای واقعی و دستاوردهای بزرگ رو رقم بزنه. مثلاً امارات برنامهریزیهای مفصلی برای رسیدن به اهداف علمی و اقتصادی در دنیا ارائه کرد، ولی روند تغییرات نشون میده که طی سالهای آینده امارات و بیشتر کشورهای حوزه خلیج فارس باید به واردات فناوری و نیروی انسانی خارجی متکی باشند تا حداقلهای خودشون رو حفظ کنند.
شاید ذهنیتی که برای گروهی از مردم به وجود آمده به پیشرفت علمی در مواردی مثل امارات تاکید داره، اما رتبهبندیهای جهانی مثل سایمگو اثبات میکنه که پیشرفت علمی کشورهای مختلف از جمله ایران خیلی چشمگیرتر از امارات بوده! برای مطالعه دقیق و کسب اطلاعات بیشتر در این باره، مقاله ماجرای ماهواره اماراتی رو بخونید.