روند تولید گوشت قرمز در آمریکا
صنعت گوشت قرمز در آمریکا از گذشته تا به امروز، دست‌خوش تغییرات بسیاری شده است. امروزه، پس از تولد و گذر دام از مراحلی که چرخه تولید گوشت نامیده می‌شوند، محصول نهایی در بازار توزیع شده و به مصرف مردم می‌رسد. اما در این فرایند، اتفاقات جالبی می‌افتد که در این مقاله به آنها خواهیم پرداخت.
در این صنعت، به طور معمول طی مراحل مختلف، دامداران دام‌های خود را در مزایده‌های فروش دام، به حراج می‌گذارند. این مزایده‌ها به صورت دوره‌ای برگذار شده و دامداران زیادی جهت خرید یا فروش دام‌های خود در آنها حضور پیدا می‌کنند. جالب است بدانید، گاهی پولی که دامداران از فروش دام‌ها بدست می‌آورند، تمام درآمد آنها برای یک سال خواهد بود. با توجه به این موضوع، حتی تغییرات کوچک در صنعت تولید گوشت قرمز آمریکا، ریسک و خطر زیادی برای دامداران به دنبال دارد. اما طبق آمار بدست آمده در ۵۰ سال گذشته حدود ۴۰ درصد از دامداری‌های ایالات متحده تعطیل شده‌اند؛ چرا که ریشه رقابت سالم در این بازار پوسیده است.
رقابت ناسالم در صنعت گوشت قرمز
رقابت سالم در بازار به این معناست که تولیدکنندگان و خریداران به طور برابر بر سر خرید و فروش کالاها رقابت کنند. بر اساس این تعریف، هیچ بازیکنی در این مسابقه، کنترل افزایش و یا کاهش قیمت‌ها را در دست نخواهد داشت. اما در صنعت گوشت آمریکا داستان کمی متفاوت است؛ چرا که چیزی نامتعادل جلو می‌رود. این عدم تعادل، توان رقابت را از همه سلب کرده است. در صنعت تولید گوشت، حراج‌های فروش به صورت مرحله‌ای برگزار می‌شود. این مراحل از تولد دام تا آماده‌سازی برای کشتارگاه و بسته‌بندی گوشت را شامل می‌شود. از این رو رقابت ناسالم در هر یک از این مراحل، بر روی مراحل دیگر نیز اثر می‌گذارد.
چرخه تولید گوشت قرمز
در ابتدای این چرخه تولید، کشاورزان و دامدارانی قرار دارند که مسئولیت مراقبت و رساندن گوساله‌ها به پرواربندی بر عهده آنهاست. برای خیلی از دامداران در ایالات متحده، این شغل یک میراث خانوادگی است. این دامداران گوساله‌ها را به دنیا آورده و تا سنین و وزن خاصی از آنها مراقبت می‌کنند. آنها خود را مسئول وضعیت سلامت و رشد گوساله‌ها می‌دانند؛ از این رو از انجام هر کاری که در توان‌شان باشد دریغ نمی‌کنند. چرا که امیدوارند که حداقل یکی از این گوساله‌ها را به مرحله پرواربندی برسانند و از این راه، زندگی خود را بگذرانند.
پرواربندی مرحله‌ای است که گوساله‌ها برای رسیدن به وزن معینی، باید از آن عبور کنند. این مرحله شامل مزارع کوچک یا متوسط است که گوساله‌ها در آنجا پروار شده و از آنها به خوبی مراقبت می‌شود. صاحبان پرواربندی، وزن گوساله‌ها را با تغذیه تا حدود ۷۰۰ پوند می‌رسانند و سپس، آنها را به مرحله بعد یعنی پروارگاه می‌فروشند. در ایالات متحده شرکت‌هایی همچون Tyson یا National Beef گاوهای پروار شده را خریده و پس از کشتار و انجام فرایندهای لازم، به شکل محصولات متنوع گوشتی وارد بازار می‌کنند.
عدم تعادل در چرخه تولید گوشت
همانطور که گفته شد معاملات در همه مراحل تولید گوشت از طریق رقابت در مزایده‌های خرید و فروش دام صورت می‌گیرد. اما عدم تعادل جایی رخ می‌دهد که فروش بین صاحبان پروارگاه‌ها و شرکت‌های بسته‌بندی گوشت از روشی غیر از مزایده صورت گیرد. متاسفانه دهه‌هاست که معاملات بین این دو عامل، بدون شرکت در مزایده‌های فروش دام، بی‌واسطه و به صورت مستقیم انجام می‌شود.
تسلط شرکت‌های بسته‌بندی و توزیع گوشت بر بازار
در حدود اوایل قرن 19 میلادی، چهار شرکت تولید‌کننده گوشت، بیشتر بازار را تحت کنترل داشتند. از آن دوران تاکنون مردم شاهد تنوع بالا در نام و بسته‌بندی محصولات در بازار بوده‌اند. در آن زمان تسلط این شرکت‌ها بر صنعت و بازار گوشت آمریکا بسیار متمرکز و نفوذناپذیر بود. به دلیل این تسلط، شرکت‌های بسته‌بندی از فروش بالای خود مطمئن بودند؛ در نتیجه نیازی به ریسک کردن بر سر قیمت‌های پایین‌تر نداشتند. بنابراین به غیر از گران‌فروشی، هر عملی که ما آن را غیراخلاقی می‌دانیم از این شرکت‌ها بر می‌آمد.
تصویب قانون بسته‌بندی دامداری‌ها
سیاست‌ها و رفتارهای خودخواهانه شرکت‌های بسته‌بندی، باعث اعتراض مردم نسبت به قیمت‌ها و شرایط کشاورزانی شد که در چرخه تولید گوشت قرمز نقش داشتند. در نتیجه در سال ۱۹۲۱، رئیس‌جمهور هاردینگ، قانون “بسته‌بندی گوشت” را برای تضمین رقابت عادلانه و رعایت حقوق کشاورزان و دامداران به تصویب رساند. چند دهه بعد از تصویب این قانون، شرکت برتر در بسته‌بندی، تنها حدود ۲۵ درصد بازار را در اختیار داشت. در حالی که این آمار تا قبل از تصویب قانون، چیزی حدود ۴۰ درصد بود.
غلبه شرکت‌های بسته‌بندی بر قوانین ضد انحصار
در حوالی دهه ۱۹۸۰ یک مکتب فکری محافظه‌کار اقتصادی، کنترل سیاست‌های زیادی از جمله ضد انحصار را در دست گرفت. آنچه پس از آن رخ داد، چهل سال ادغام و تملک مخصوصاً در صنعت بسته‌بندی گوشت، بدون دخالت دولت آمریکا بود. در آن زمان، در حالی که مزارع تعطیل می‌شدند، شرکت‌های بزرگ برای خدمت‌رسانی به مشتریان قدرتمند شدند و توسعه یافتند. در نتیجه با گسترش مزارع متمرکز، آلاینده‌های محیط زیست نیز افزایش یافت. اکنون، چهار شرکت برتر بسته‌بندی گوشت در آمریکا، ۸۵ درصد از کل صنعت گوشت گاو این سرزمین را در اختیار دارند. این چهار شرکت قدرتمند عبارتند از Tyson, National Beef, JBS, Cargill.
“تحت مالکیت JBS” عبارتی است که اکثر مردم بر روی بسته‌بندی‌های موجود در بازار مشاهده می‌کنند. چرا که برخی از برندهای مشهوری که ما با آنها آشنایی داریم، توسط این شرکت‌ها خریداری شده‌اند. این سیاست نوعی توهم انتخاب برای مشتری ایجاد می‌کند. اما مردم ممکن است قسمت‌های آسیب‌پذیر این ساختار را تنها در زمان بروز حوادث درک کنند. همچون زمانی که آتش‌سوزی، کارخانه Tyson را در سال ۲۰۱۹ تعطیل کرد؛ یا زمانی که چندین کارخانه بسته‌بندی گوشت همزمان در هنگام شیوع کووید-۱۹ تعطیل شدند. همچنین در سال ۲۰۲۱ شرکت JBS مورد حمله سایبری قرار گرفت و کل کارخانه مجبور به تعطیلی شد.
در طی این فجایع، این شرکت‌ها به دامداران مبلغ کمتری می‌دادند، در حالی که هزینه بیشتری از مصرف‌کنندگان دریافت می‌کردند. در جلسه استماع سنا در جولای ۲۰۲۱، یکی از نمایندگان Tyson، این افزایش قیمت‌ها را به قانون عرضه و تقاضا به علت تعطیلی کارخانه‌ها نسبت داد. اما طبق نظر دامداران، شرکت‌های بسته‌بندی‌های گوشت قرمز با شدتی بیشتر از قبل، از موقعیت خود در بازار سوء استفاده می‌کنند تا سود خود را به حداکثر برسانند.
بلعیدن بازار توسط شرکت‌های بسته‌بندی
امروزه شرکت‌های بسته‌بندی علاقه‌ای به شرکت در مزایده برای خرید دام ندارند؛ چرا که می‌خواهند کارخانه‌های خود را با حداکثر ظرفیت دام راه‌اندازی کنند. به دلیل همین سیاست، بیش از ۷۲ درصد معاملات دام در سال ۲۰۲۱، میان پروارگاه‌ها و شرکت‌های بسته‌بندی گوشت از طریق قرارداد به جای مزایده انجام گرفت. در این حالت، شرکت‌های بسته‌بندی به طور کامل چرخه قیمت‌گذاری محصولات را حذف می‌کنند. اکنون تنها با وجود چهار شرکت بسته‌بندی گوشت، در این معاملات پیشنهاد‌ها بر سر قیمت گوشت کاهش میابد.
در این معاملات، شرکت‌ها به صورت مستقیم و بی‌واسطه سراغ صاحبان پروارگاه‌ها می‌روند و جای هیچ رقابتی برای بقیه دامداران باقی نخواهد گذاشت. حتی در گزارشات دوساله USADA در کلرادو، قیمت‌های مورد مذاکره را، محرمانه نام‌گذاری کرده‌اند. چرا که تعداد خریداران خیلی کم است. در این حالت افشای قیمت‌ها موجب برملا شدن نام خریدار می‌شود و این خلاف قوانین رازداری است.
تصویب لایحه ترویج رقابت
لایحه ترویج رقابت، لایحه‌‌ای است که میزان فروش قراردادی بین پروارگاه‌ها و شرکت‌های بسته‌بندی گوشت قرمز را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. به عبارتی دیگر ورود شرکت‌های بسته‌بندی گوشت به بازار را آسان‌تر می‌کند. به جهت اجرای قوانین ضد انحصاری که به همین منظور به وجود آمدند، دامداران آمریکایی مانند یک نماد استقلال عمل می‌کنند. با این حال آنها استقلال خود را به خاطر چند شرکت تولید‌کننده گوشت از دست داده‌اند و این رقابت را برای آنها غیرممکن می‌کند.
به علت اختلاف زیاد قیمت‌ها، بین معاملات بی‌واسطه شرکت‌ها و مزایده‌های فروش دام، شرایط زندگی برای دامداران سخت‌تر از قبل شده است. همانطور که اشاره کردیم، دامداری برای بسیاری از این افراد شغلی اجدادی است. خروج شرکت‌های بسته‌بندی از چرخه معاملات گوشت، روند کاهشی را برای درآمد حاصل از مزایده‌های فروش دام به دنبال دارد. با کاهش سود حاصل از فروش دام، احتمال از بین رفتن این میراث خانوادگی بیشتر می‌شود. در نتیجه اکنون می‌دانیم چطور تقریباً ۴۰ درصد از دامداری‌های ایالات متحده در ۵۰ سال گذشته تعطیل شده‌اند.
