نستله یک شرکت چندملیتیه که به معنای واقعی کلمه غول بزرگی در بازار مواد خوراکی محسوب میشه. تنوع محصولات نستله از آب آشامیدنی و قهوه تا غذای منجمد، تنقلات رو در بر میگیره. درآمد سالانه نستله بیش از 90 میلیارد دلار تخمین زده میشه و فقط شکلات معروفش در طول سال 4 میلیارد و 730 میلیون فروش داره؛ یعنی هر ثانیه توسط 150 نفر در دنیا مصرف میشه!

به سبک نستله!

اما چرا وقتی در مورد فاسدترین شرکت‌های جهان صحبت میشه، همیشه نستله در صدر فهرست قرار میگیره؟! ماجرا از محبوب‌ترین یا یکی از محبوب‌ترین محصولات نستله یعنی شیر خشک بچه شروع میشه که سابقه وحشتناکی رو به‌جا گذاشته…

 بعد از جنگ جهانی دوم نستله تبلیغات گسترده‌ای رو برای بازار کشورهای در حال توسعه و پر جمعیت تدارک دید. تبلیغاتی که متاسفانه با یک روایت فریبکارانه همراه بود! محتوای این تبلیغات ادعا می‌کرد شیر مادر نمیتونه همه مواد لازم برای نوزاد رو فراهم کنه. حتی این شرکت برای اثبات ادعای غیرعلمی خودش به تعداد قابل توجهی از متخصصان پزشکی و سلبریتی‌ها رشوه داد تا درباره برتری شیر خشک نستله نسبت به شیر مادر نظر موافق بدن. با این شرایط نستله موفق شد بازار آفریقا، آمریکای جنوبی و خاورمیانه رو بدست بگیره. ولی این تجارت با یک تراژدی ضد انسانی همراه بود. تلاش نستله برای جایگزینی شیرخشک باعث سوء تغذیه، بیماری و مرگ چند میلیون کودک در جهان شد.

سازمان بهداشت جهانی در سال 1981 برای سامان پیدا کردن اوضاع یک قانون بین‌المللی تصویب کرد. جنبش‌های اجتماعی، کمپین‌های سلامت و تحریم یا اعمال محدودیت کشورها هم تلاش کردند تا مانع از جاه‌طلبی نستله بشن. اما این شرکت با اعمال نفوذ برای تغییر قوانین بین‌المللی و استفاده از اسم تجاری زیرمجموعه‌ها ی خودش از سد تمام اقدامات عبور کرد. در حالی‌که هنوز هم فروش شیر خشک “غیر استاندارد” و فاقد مواد مغذیِ نستله در بعضی کشورها مثل آفریقای جنوبی ادامه داره.

به هر حال این کمپانی به قیمت زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی و حقوق انسانی تونسته بیش از 8000 برند و 447 کارخانه رو در 194 کشور داشته باشه. ولی سوال اینجاست که چه وجه اشتراکی بین مفهوم توسعه پایدار با روش کار نستله وجود دارد؟!